Delen van satelliet UARS zullen vrijdag 23 september neerstorten op aarde. Volgens de laatste schattingen is West-Europa het meest waarschijnlijke gebied dat getroffen zal worden. De satelliet deed tussen 1991 en 2005 onderzoek naar onder andere windsnelheden en temperaturen in de stratosfeer. Sinds 2005 is UARS niet meer in gebruik en was het afwachten op zijn ‘terugkeer’.
De UARS heeft de grootte van een stadsbus en zal in 26 brokstukken uiteenvallen, waarvan de grootste 150 kilogram kunnen wegen, volgens The New York Times. Het Spacesafetymagazine maakte een lijst van onderdelen die waarschijnlijk door de dampkring komen. De kans dat iemand getroffen wordt is 1 op 3.200 volgens schattingen. De kans dat jíj getroffen wordt nog kleiner; 1 op triljoenen, aldus NASA.
De ruimtevaartorganisatie stelt: ‘Sinds het begin van de Space Age aan het einde van de jaren ’50 zijn er geen bevestigde berichten van ongelukken veroorzaakt door objecten die terugkeren op aarde. Ook is er geen sprake van schade aan eigendommen veroorzaakt door neerstortende satellieten.’
De hoeveelheid ruimte afval dat om de aarde draait is een groeiend probleem. Op dit moment draaien 22.000 onderdelen groter dan tien centimeter en nog eens vijfhonderdduizend kleinere afvalstukken in een baan rond de aarde, volgens het NASA Orbital Debris Program Office. Het meeste afval bereikt het aardoppervlak echter niet, omdat het verbrandt wanneer het met grote snelheid de dampkring binnentreedt. Het grootste gedeelte van het afval dat wel de aarde bereikt belandt in de oceaan, aangezien de aarde voor 70% uit water bestaat. Volgens NASA valt iedere dag een object uit de ruimte op aarde.
Dankzij het groeiende afval rond de aarde neemt ook de kans toe dat er botsingen zullen plaatsvinden tussen verschillende brokstukken. Aangezien ons leven op aarde steeds meer afhankelijk wordt van satellieten, zal een botsing tussen deze objecten ons leven direct kunnen beïnvloeden. Daarnaast wordt de kans voor astronauten steeds groter om geraakt te worden door rondzwervend afval. Ruimtevaartjournalist Govert Schilling zegt dat er nu actie moet worden genomen tegen het groeiende afval rond de aarde, ‘anders zijn de doemscenario’s dat er over honderd jaar geen ruimtevaart meer mogelijk is.’
De laatste keer dat er grote stukken afval van NASA op aarde stortten was in 1979 in West-Australië. Onderdelen van het zogenaamde Skylab hadden zelfs de grootte van een woonhuis. In 1997 werd een vrouw in Oklahoma geraakt door een onderdeel uit de ruimte op haar schouder. Zij bleef ongedeerd en bewaart het onderdeel in huis als een soort ruimte souvenir.
[youtube_sc url=”http://www.youtube.com/watch?v=5laK2JopaVE” modestbranding=”1″]